Orada Bir Kadın Var

Yok Oluştan Doğan Varlık      Biz istesek de istemesek de zaman geçiyor bir şekilde. Geçmeli de sonuçta, öyle değil mi? Düşünsenize bir anda hapsolduğunuzu. Bu en mutlu anınız bile olsa bir süre sonra çekilmez bir hal almaz mıydı?     Sonuçta mutlu anı mutlu yapan her an olmayışı değil midir?  Hep o anda yaşamış olsak ne mutlu olur ne de mutsuz sadece bir "an" olur.     Bir şeyi var eden kimi zaman yok oluşu değil midir zaten? İyiliği kötülüğün , doğruyu yanlışın, sevgiyi nefretin yok oluşu var etmez mi? Sahiden kim belirliyor iyiyi, doğruyu siz de merak etmiyor musunuz? Mesela ilk harf nasıl oluştu, ilk konuşma nasıl başladı, doğruya ilk kim doğru dedi? Bu sorumu çok derin anlamayın doğru kelimesinden bahsediyorum sadece. Evet inananlar için bir doğru-yanlış çizgisi var ve bu onları daha sağlam şekilde ayakta tutuyor. Peki diğerleri, onlar nasıl dayanıyor? Ölüme, nefrete, abartı sevgiye, zulme nasıl katlanıyorlar? İnandıkları doğrultusunda yol alabilmek için biraz da sabretm